سلام تازگی موضوعی برام روشن شده ومتوجه شدم این موضوع نه تنها تعداد معدودی از افراد جامعه ما بر اون واقفن، بلکه اصلا در خانواده ها ، مدارس و حتی رسانه ها آموزش داده نمیشه.

و اون موضوع سرکوب کردن احساسات ما هستش، بزرگی میگفت احساسات ما زبان روح ما هستن، وقتی این زبان به ما هشدار میده غمگین هستم خشمگین هستم متنفر یا احساس بدی داریم یا حتی زمانی که به مامیگه من شاد هستم میخام بخندم ، ما نباید این حسو پس بزنیم بلکه باید به اون گوش بدیم بپذیریم اگر ناراحتیم حتما اجازه ورود اشک رو به خودمون بدیم فرقی نداره حتی اگر تو مرد بالغ سی و چند ساله ای ....

خیلی خوبه اگر حسامونو توی بدنمون تجربه کنیم و متوجه باشیم در لحظه چه حسی داریم تا در دراز مدت دچار افسردگی ، احساس گناه و .... نشیم 

موضوع جالب و واجبیه و کتابای زیادی هم دراین باره وجود داره حتی از مقالات هم میتونید اطلاعات زیادی به دست بیاریم

در اخر اگر به این موضوع علاقه مندید فیلم inside out رو پیشنهاد میکنم فیلم قشنگیه که به زیبایی این احساسات رو به تصویر کشیده .

موفق باشید